Ψαλμός 140 - Psalm 140 - المزمور المائة و الاربعون

Προφήτης Δαβίδ

ΚΥΡΙΕ, ἐκέκραξα πρὸς σέ,

يا رب إليك صرخت 

εἰσάκουσόν μου·

 فاستمع لي 

 πρόσχες τῇ φωνῇ τῆς δεήσεώς μου 

أنصِتْ لصوتي تضرُّعي 

 ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς σέ 

إذا ما صرخت إليك 

 κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου

 لتستقم صلاتي 

 ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου,

 كالبخور أمامك 

 ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινή.

 وارتفاعُ يديّ كذبيحة مسائيّة 

 θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου 

اجعل يا رب حارساً لفمي 

 καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου.

 وباباً حصيناً لشفتيّ 

 μὴ ἐκκλίνῃς τὴν καρδίαν μου εἰς λόγους πονηρίας 

لا تُمل قلبي إلى كلام الشر 

 τοῦ προφασίζεσθαι προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις 

فيتعللّ بعلل الخطايا 

 σὺν ἀνθρώποις ἐργαζομένοις τὴν ἀνομίαν, 

 مع الناس العاملي الإثم 

 καὶ οὐ μὴ συνδυάσω μετὰ τῶν ἐκλεκτῶν αὐτῶν. 

ولا أتفق مع مختاريهم 

 παιδεύσει με δίκαιος ἐν ἐλέει καὶ ἐλέγξει με,

سيؤدبني الصدّيق برحمةٍ ويوبّخني

 ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου· 

 أماّ زيت الخاطئ فلا يُدهن به رأسي 

 ὅτι ἔτι καὶ ἡ προσευχή μου ἐν ταῖς εὐδοκίαις αὐτῶν·

 لأن صلاتي أيضاُ في مسرتهم 

 κατεπόθησαν ἐχόμενα πέτρας οἱ κριταὶ αὐτῶν· 

قد ابتلعت قضاتهم ملتصقين بصخرةٍ 

 ἀκούσονται τὰ ρήματά μου ὅτι ἡδύνθησαν.

 يسمعون كلماتي فإنها قد استُلذت 

 ὡσεὶ πάχος γῆς ἐρράγη ἐπὶ τῆς γῆς, 

مثل سمن الأرض المُنشق على الأرض 

 διεσκορπίσθη τὰ ὀστᾶ αὐτῶν παρὰ τὸν ᾅδην.

 تبدّدت عظامهم حول الجحيم 

 ὅτι πρὸς σέ, Κύριε, Κύριε, οἱ ὀφθαλμοί μου· 

 لأن يا رب يا رب إليك عينيّ

 ἐπὶ σοὶ ἤλπισα, 

وعليك توكّلت

 μὴ ἀντανέλῃς τὴν ψυχήν μου. 

فلا تنزع نفسي

 φύλαξόν με ἀπὸ παγίδος,

 احفظني من الفخ 

 ἧς συνεστήσαντό μοι, 

 الذي نصبوهُ لي 

 καὶ ἀπὸ σκανδάλων τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν. 

ومن معاثر فاعليّ الإثم 

 πεσοῦνται ἐν ἀμφιβλήστρῳ αὐτῶν οἱ ἁμαρτωλοί· 

تسقط الخطأة في مصائدهم 

 κατὰ μόνας εἰμὶ ἐγὼ ἕως ἂν παρέλθω. 

وأكون أنا على إنفراد إلى أن أعبر